Hala Lille civarlarında seyretmektedim. Bu şehre ara verip başka ülkelere başka şehirlere gidiyorum arada. Keyifli dönemimin bitmesine sadece bir ay kaldı. Bir ay sonra TR plakalarına selam vereceğim ülkem trafiğinde, Avrupanın yapmayı beceremediği ya da tercih etmediği sebebi her ne ise benim çokça özlememe yol açan peynirli poğaçalarımızdan yiyebileceğim, aile özlemi denen şeyi annem-babamın tek bakışında öldüreceğim, kulağımın duyduğu tüm kurulu cümleler bana bişey ifade edecek, ana dilim, en iç dilim yalnızca bir kaç türk ile konuşmak sınırlarını aşacak uçağımın aştığı ülke sınırlarıyla.. Heyecanlıyım. TDK durumumu "Sevinç, korku, kızgınlık, üzüntü, kıskançlık, sevgi vb. sebeplerle ortaya çıkan güçlü ve geçici duygu durumu." olarak ifade ediyor. Bu cümledeki vb. ye şapka çıkarıyorum, çünkü içimde birsürü his var. Bütününü bir sepete koysam bu hislerin garip koyarım sepetin adını ve göstergelerimi bu sepete göre ölçsem tavşan çıkar şapkamın içinden şaşkın bakar bana. Tavşanı bırakırım yere, sonra sapkamı usulca takarım yine başıma.. yola devam yola..